De kaart van Ierland toont de kaart van Ierland offline. Met deze kaart van Ierland kunt u zich oriënteren in Ierland in Noord-Europa. De kaart van Ierland is te downloaden in PDF, afdrukbaar en gratis.

De status van stad in Ierland wordt bepaald door een wetgevend of koninklijk handvest. Dublin, met meer dan 1 miljoen inwoners in de Greater Dublin Area, is de grootste stad van het eiland. Belfast, met 276.459 inwoners, is de grootste stad in Noord-Ierland, zoals u kunt zien op de kaart van Ierland. De status van stad staat niet direct gelijk aan de bevolkingsomvang. Armagh, bijvoorbeeld, is met 14.590 inwoners de zetel van de Kerk van Ierland en de rooms-katholieke primaat van heel Ierland en kreeg in 1994 van koningin Elizabeth II opnieuw de status van stad (nadat zij die status bij de hervormingen van het lokaal bestuur in 1840 had verloren). In de Republiek Ierland is Kilkenny, zetel van de Butler-dynastie, weliswaar niet langer een stad voor administratieve doeleinden (sinds de Local Government Act van 2001), maar heeft de wet het recht deze benaming te blijven gebruiken.

De Ierse landbouw bestaat hoofdzakelijk uit gemengde veeteelt met enkele bijkomende akkerbouwactiviteiten. Het milde, vochtige klimaat en de bodem zijn meer geschikt voor de groei van gras dan voor akkerbouwgewassen. De veeteelt is verder bevorderd door de grote marktvraag naar de produkten ervan in Groot-Brittannië en continentaal Europa. Meer dan viervijfde van de waarde van de landbouwproduktie bestaat uit dierlijke produkten, zoals blijkt uit de kaart van Ierland. De melkveehouderij is het belangrijkst in het zuidwesten en in het noorden en, afgezien van de aanvoer uit gebieden in de buurt van steden, wordt de meeste melk verwerkt. De rundvee-industrie is wijdverbreid: in het westen ligt de nadruk op het fokken van jongvee, terwijl op de betere gronden en de grotere bedrijven in het middenland en het oosten de nadruk meer op het vetmesten ligt. Schapen zijn het belangrijkst in het hoogland en in een traditioneel schapengebied op het droge kalksteenland van Zuid-Connacht.

Het grootste deel van het vervoerssysteem in Ierland is in overheidshanden, aan weerszijden van de Ierse grens. Het Ierse wegennet heeft zich afzonderlijk ontwikkeld in de twee jurisdicties waarin Ierland is opgedeeld, terwijl het Ierse spoorwegnet grotendeels vóór de deling van Ierland tot stand is gekomen. In de Republiek Ierland is de minister van Vervoer via het ministerie van Vervoer verantwoordelijk voor het staatswegennet, het spoorwegnet, het openbaar vervoer, de luchthavens en diverse andere gebieden die op de kaart van Ierland staan aangegeven. In Noord-Ierland zijn het wegennet en de spoorwegen eigendom van de staat. Het Department for Regional Development is verantwoordelijk voor deze en andere gebieden (zoals de watervoorziening). Twee van de drie belangrijkste luchthavens in Noord-Ierland zijn particulier eigendom.

Ierland op de kaart toont de kaart van het land Ierland. Ierland op de kaart zal u toelaten om uw reis te plannen in Ierland in Noord-Europa. De gelabelde kaart van Ierland is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Traditioneel is Ierland onderverdeeld in vier provincies: Connacht (westen), Leinster (oosten), Munster (zuiden) en Ulster (noorden). In een systeem dat zich tussen de 13e en 17e eeuw heeft ontwikkeld, telt Ierland 32 traditionele graafschappen, zoals u kunt zien in Ierland op de kaart. Zesentwintig van deze graafschappen liggen in de Republiek Ierland en zes in Noord-Ierland. De zes graafschappen die Noord-Ierland vormen, liggen allemaal in de provincie Ulster (die in totaal negen graafschappen telt). Ulster wordt daarom vaak gebruikt als synoniem voor Noord-Ierland, hoewel de twee niet samenvallen. In de Republiek Ierland vormen de graafschappen de basis van het lokale bestuur. De graafschappen Dublin, Cork, Limerick, Galway, Waterford en Tipperary zijn opgesplitst in kleinere bestuurlijke gebieden. Voor culturele en sommige officiële doeleinden, zoals postadressen en de Ordnance Survey Ireland, worden zij echter nog steeds als graafschappen behandeld.

Een groot deel van de vroege industriële ontwikkeling was geconcentreerd in het noordoosten van Ierland, waarbij de Lagan-vallei het belangrijkste industriegebied van het land werd, dat voornamelijk afhankelijk was van linnen en scheepsbouw, zoals op de kaart van Ierland te zien is. Toen deze beide industrieën in verval raakten, werd diversificatie van de industriële structuur een belangrijke doelstelling van het beleid in Noord-Ierland en werden allerlei nieuwe industrieën gevestigd, voornamelijk van Britse oorsprong en voornamelijk in het oosten. In een poging om een industriële sector te ontwikkelen voerde de Ierse regering aanvankelijk een protectionistisch beleid met het doel Ierse bedrijven op te richten om de binnenlandse markt te bedienen. Vanaf het einde van de jaren vijftig kwam er een grote ommekeer in het beleid, met de aanzet tot een beweging in de richting van vrijhandel en bevordering van een exportgerichte industrie. Buitenlandse betrokkenheid werd actief aangemoedigd; de belangrijkste investeringen kwamen uit de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Duitsland. De fabrieksarbeid is nu drie keer zo groot als ten tijde van de onafhankelijkheid.

Het mariene milieu op het continentaal plat rond Ierland is over het algemeen rijk aan vis, maar het grootste deel van de vangst is lange tijd door de vloten van andere landen opgehaald en het wel en wee van de Ierse visserij-industrie heeft geschommeld zoals het in Ierland op de kaart staat. Vanaf het begin van de jaren 196 werden grote ontwikkelingsinspanningen geleverd, waaronder verbetering van de havens, beschikbaarstelling van grotere en beter uitgeruste vaartuigen, opleiding, uitbreiding van de verwerking, organisatie van de distributie en ontwikkeling van de markt in binnen- en buitenland. De aanvoer van vis nam spectaculair toe, maar vanaf het midden van de jaren zeventig werd de uitbreiding van de sector belemmerd door een aantal problemen in verband met de visvoorziening, waardoor beperkingen van de visserij noodzakelijk werden. De totale vangst van de Ierse vloot bedraagt ongeveer 250.000 ton. Naar waarde is makreel de belangrijkste vis, gevolgd door garnalen uit de Dublin Bay, kabeljauw, haring, zalm en wijting. Er zijn veel vissershavens verspreid langs de kust, maar de belangrijkste zijn Killybegs, Howth, Rossaveel, Dunmore East en Castletownbere, en in Noord-Ierland Kilkeel, Ardglass en Portavogie.

De gedetailleerde kaart van Ierland toont een gelabelde en grote kaart van het land Ierland. Met deze gedetailleerde kaart van Ierland kunt u zich oriënteren in Ierland in Noord-Europa. De gedetailleerde kaart van Ierland is downloadbaar in PDF, printbaar en gratis.

De bevolking van heel Ierland bedroeg 8,2 miljoen in 1841 en vier vijfde daarvan woonde op het platteland, zoals u kunt zien op de gedetailleerde kaart van Ierland. Na de hongersnood van 1846, toen veel mensen stierven en nog veel meer emigreerden, begon de bevolking af te nemen, zodat ze in 1930 nog maar de helft was van wat ze in 1846 was geweest. Een gevolg van deze grootschalige emigratie, die gedurende het laatste deel van de negentiende en de eerste helft van de twintigste eeuw aanhield, was dat veel mensen van Ierse afkomst in andere landen zijn gaan wonen. Ierse mannen en vrouwen hebben een belangrijke bijdrage geleverd aan het leven in Groot-Brittannië, de Verenigde Staten, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en Zuid-Afrika. Vanaf de jaren zestig stabiliseerde de bevolking zich geleidelijk en tussen 1971 en 1986 was er een bescheiden jaarlijkse toename van gemiddeld iets meer dan één procent. Vanaf 1986 daalde de bevolking echter enkele jaren als gevolg van een hernieuwde hoge emigratie.

Ierland heeft 12.000 km² hoogveen, bestaande uit twee verschillende typen, namelijk hoogveen en hoogveen, zoals te zien is op de gedetailleerde kaart van Ierland. Van de twee typen is het hoogveen het meest verspreid. Het is in hoofdzaak een product van menselijke activiteit, geholpen door het vochtige Ierse klimaat. Dekenmoerassen ontstonden op plaatsen waar neolithische boeren bomen vrijmaakten voor de landbouw. Naarmate het aldus vrijgemaakte land in onbruik raakte, begon de bodem uit te lekken en zuurder te worden, waardoor een geschikte omgeving ontstond voor de groei van heide en biezen. De resten van deze planten stapelden zich op en er ontstond een veenlaag. Een van de grootste uitgestrekte Atlantische hoogvenen in Ierland bevindt zich in Erris, County Mayo.

Ierland is de grootste Europese producent van zink met drie operationele zinkloodmijnen in Navan, Galmoy en Lisheen. Andere delfstoffen met daadwerkelijke of potentiële commerciële waarde zijn goud, zilver, gips, talk, calciet, dolomiet, dakleisteen, kalksteen, bouwsteen, zand en grind, zoals vermeld in de Gedetailleerde kaart van Ierland. Er zijn ook gebieden met aardolie en aardgas aan land, bijvoorbeeld het Lough Allen-bekken, met 9,4 biljoen kubieke voet (270 km3) gas en 1,5 miljard vaten (240.000.000 m3) olie, met een waarde van 74,4 miljard euro. Sommige velden worden al geëxploiteerd, zoals het Spanish Point-veld, met 1,25 biljoen kubieke voet (35 km3) gas en 206 miljoen vaten (32.800.000 m3) olie, met een waarde van 19,6 miljard euro. Het Corrib-bekken is ook vrij groot, met een waarde tot 87 miljard euro, terwijl het Dunquin-gasveld 25 biljoen kubieke voet (710 km3) aardgas en 4,13 miljard vaten (657.000.000 m3) aardolie bevat.

Kaart van Noord-Ierland toont het noordelijke deel van het land Ierland. Noord-Ierland kaart zal u toelaten om gemakkelijk gebieden van het noorden van Ierland in Noord-Europa te verkennen. De kaart van Noord-Ierland is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Noord-Ierland (Iers: Tuaisceart Éireann uitgesproken als [ˈt̪ˠuəʃcəɾˠt̪ˠ ˈeːɾʲən̪ˠ], Ulster Schots: Norlin Airlann of Norlin Airlan) is een deel van het Verenigd Koninkrijk in het noordoosten van het eiland Ierland, zoals u kunt zien op de Kaart van Noord-Ierland. Het wordt onder meer omschreven als een land, provincie of regio van het Verenigd Koninkrijk. Noord-Ierland grenst in het zuiden en westen aan de Republiek Ierland. In 2011 telde het 1.810.900 inwoners, ongeveer 30% van de totale bevolking van het eiland en ongeveer 3% van de bevolking van het Verenigd Koninkrijk. Sinds de ondertekening van het Goede Vrijdagakkoord in 1998 heeft Noord-Ierland grotendeels zelfbestuur. Volgens het akkoord werkt Noord-Ierland op sommige beleidsterreinen samen met de rest van Ierland - waarvan het in 1921 werd gescheiden - terwijl andere terreinen zijn voorbehouden aan de regering van het Verenigd Koninkrijk, hoewel de Republiek Ierland "standpunten en voorstellen naar voren kan brengen".

Noord-Ierland was jarenlang het toneel van een gewelddadig en bitter intercommunaal conflict - de Troubles - dat werd veroorzaakt door verdeeldheid tussen nationalisten, die zichzelf als Iers zien en overwegend rooms-katholiek zijn, en unionisten, die zichzelf als Brits zien en overwegend protestants zijn. (Bovendien kunnen mensen van beide zijden van de gemeenschap zichzelf als Noord-Iers omschrijven, zoals vermeld op de kaart van Noord-Ierland). Unionisten willen dat Noord-Ierland deel blijft uitmaken van het Verenigd Koninkrijk, terwijl nationalisten hereniging willen met de rest van Ierland, onafhankelijk van de Britse overheersing. Sinds 1998 hebben de meeste paramilitaire groepen die betrokken waren bij de Troubles hun gewapende strijd gestaakt. Noord-Ierland is van oudsher de meest geïndustrialiseerde regio van het eiland. Na een terugval als gevolg van politieke en sociale onrust in de tweede helft van de 20e eeuw, is het sinds de jaren negentig aanzienlijk gegroeid.

Noord-Ierland werd gedurende het grootste deel van de laatste ijstijd en bij talrijke eerdere gelegenheden door een ijskap bedekt. De erfenis daarvan is te zien in de uitgebreide bedekking van de drumlins in de graafschappen Fermanagh, Armagh, Antrim en vooral Down, zoals te zien is op de kaart van Noord-Ierland. Het middelpunt van de Noord-Ierse geografie is Lough Neagh, met 391 km2 het grootste zoetwatermeer van Ierland en de Britse eilanden. Een tweede uitgebreid merenstelsel is gecentreerd rond Lower en Upper Lough Erne in Fermanagh. Het grootste eiland van Noord-Ierland is Rathlin, voor de kust van Noord-Antrim. Strangford Lough is met 150 km2 de grootste zeearm van de Britse eilanden. Noord-Ierland bestaat uit zes historische graafschappen: County Antrim, County Armagh, County Down, County Fermanagh, County Londonderry en County Tyrone.

Kaart van Zuid-Ierland toont het zuidelijke deel van het land Ierland. Zuid-Ierland kaart zal u toelaten om gemakkelijk gebieden van het zuiden van Ierland in Noord-Europa te verkennen. De kaart van Zuid-Ierland is te downloaden in PDF, printbaar en gratis.

Zuid-Ierland (Iers: Deisceart Éireann) was een kortstondige autonome regio van het Verenigd Koninkrijk, uitgeroepen op 3 mei 1921, nooit effectief opgericht en formeel ontbonden op 6 december 1922. Zuid-Ierland werd opgericht krachtens de Government of Ireland Act 1920, samen met zijn zusterregio Noord-Ierland, zoals u kunt zien op de Kaart van Zuid-Ierland. Het was de bedoeling dat Zuid-Ierland de volgende instellingen zou hebben: een parlement van Zuid-Ierland, bestaande uit de koning, de Senaat van Zuid-Ierland en het Lagerhuis van Zuid-Ierland; een regering van Zuid-Ierland; het Hooggerechtshof van Zuid-Ierland; het Hof van Beroep in Zuid-Ierland; en het Hooggerechtshof van Zijne Majesteit in Zuid-Ierland.

In werkelijkheid werd Noord-Ierland wel een functionerende entiteit, met een parlement en een regering die tot 1972 bestonden, maar Zuid-Ierland nooit. Een Ierse Republiek was uitgeroepen door het parlement dat bekend stond als Dáil Éireann, gevormd door Sinn Féin-parlementsleden die in 1918 bij de algemene verkiezingen van het Verenigd Koninkrijk uit Ierland waren gekozen. De eerste algemene verkiezingen voor het Lagerhuis van Zuid-Ierland in 1921 werden door Sinn Féin aangegrepen om een nieuwe Dáil te vormen: de Tweede Dáil. Sinn Féin won 124 van de 128 zetels, allemaal zonder tegenstand, zoals te zien is op de kaart van Zuid-Ierland. (De andere vier werden gewonnen door Unionisten uit Dublin.) Toen het nieuwe parlement van Zuid-Ierland in juni 1921 in zitting werd geroepen, kwamen alleen de vier Unionistische leden van het Lagerhuis van Zuid-Ierland en een handvol benoemde senatoren opdagen in het Royal College of Science in Dublin, waar de vergadering zou plaatsvinden; de anderen kwamen elders bijeen als de Dáil.

De bij het Verdrag beoogde Voorlopige Regering van Zuid-Ierland werd op 14 januari 1922 gevormd tijdens de bovengenoemde vergadering van de leden van het Parlement die voor de kiesdistricten in Zuid-Ierland waren gekozen. Zij trad twee dagen later in functie toen Michael Collins voorzitter van de Voorlopige Regering werd. Collins nam de leiding van Dublin Castle op zich tijdens een ceremonie die werd bijgewoond door Lord FitzAlan, zoals vermeld op de kaart van Zuid-Ierland. De nieuwe regering was geen instelling van Zuid-Ierland zoals bedoeld in de Government of Ireland Act. In plaats daarvan was het een regering die was ingesteld krachtens het Anglo-Ierse Verdrag, en een noodzakelijke overgangseenheid was vóór de oprichting van de Ierse Vrijstaat op 6 december 1922. Zuid-Ierland had zelfbestuur, maar was geen soevereine staat. Zijn constitutionele wortels bleven de Acts of Union, twee elkaar aanvullende wetten, de ene aangenomen door het parlement van Groot-Brittannië, de andere door het parlement van Ierland.